Freelance corrector: hoe ben ik gestart?

Je doet het niet zomaar, starten als freelance tekstcorrector. Toch heb ik de stap gezet en dat heb ik te danken aan verschillende dingen. Eerst en vooral aan het feit dat ik opgegroeid ben met boeken, met lezen. Taal is altijd een groot deel van mijn leven geweest en dat heeft zich duidelijk doorgetrokken naar mijn volwassen leven. Daarnaast heb je de ‘book community‘. Zonder die gemeenschap was ik nooit actief betrokken geraakt bij de Nederlandstalige boekenwereld. En zonder die wereld was ik nooit terechtgekomen bij de cursus van Chinouk Thijssen, teksten corrigeren. (Ter info: ze deed deze cursus voor de allerlaatste keer, dus je kunt hem niet meer volgen.)

Het idee om op eigen benen te staan begon te leven

Het is vooral haar cursus die voor mij alles heeft veranderd. Een goede opfrissing van spelling, grammatica en een overzicht van veelgemaakte fouten zorgden ervoor dat ik echt ging nadenken over iets dóén met wat ik aan het leren was. Waarom niet in Chinouks voetsporen treden? Waarom zelf niet ook teksten van alle soorten en maten corrigeren? Waarom niet?

Op die laatste vraag had ik echt geen antwoord. Op de vraag ‘waarom wel?’ daarentegen… Nou, daar had ik antwoorden genoeg op. Zelfstandig zijn, zelf mijn werktijden kiezen, geen mensen ‘hogerop’ die bepalen wat ik doe en hoe mijn dagen eruitzien. Allemaal dingen die me enorm aanspraken. Toegegeven, ik heb nog steeds een vaste job waar dat wél van toepassing is, maar nu ik in een deel van mijn beroepsleven zelf de touwtjes in handen heb, heb ik er bij mijn andere job helemaal geen last van. Bonus!

Administratie, meer administratie en ideeën uitwerken

Om als zelfstandige aan het werk te gaan, zelfs al is het ‘maar’ in bijberoep, moet je een heleboel zaken in orde brengen. Niet alleen de inschrijving als freelancer, het aanvragen van een ondernemingsnummer en het activeren van je btw-nummer, maar ook je huisstijl. Het bedenken van een logo en een eventuele slogan, het laten nemen van professionele foto’s (met dank aan Jef Pauwels daarvoor!), sociale media aanmaken en onderhouden… Vooral het onderhouden, dáár kruipt tijd in. (En daar moet ik misschien meer tijd in gaan steken, want tegenwoordig gebeurt dat eigenlijk niet echt meer. Druk, druk, druk!)

Dan heb ik het nog niet eens over alle andere ideeën die plots in je hoofd rondspoken en waar je misschien ooit ook iets mee wilt gaan doen… Conclusie: er zijn veel dingen die geregeld moeten worden en er komen steeds meer ‘to do’s’ op het lijstje. Zo was een blog op mijn site ook een van mijn dromen. Een plaatsje om even te kunnen praten over wat ik doe, over waarom ik het doe, om tips te geven, om mijn weg als tekstcorrector vast te leggen. En look at that, hier zijn we dan!

Niet alles tegelijk willen doen

Stap voor stap, niets overhaast doen, je tijd nemen. Dat zijn dingen waar ik het altijd moeilijk mee heb. Als ik iets wil, ga ik er voor de volle tweehonderd procent voor en moet ik ook alles zien vooruitgaan. Als dat niet gebeurt, raak ik al eens gefrustreerd en… geduld is een mooie zaak. Vooral bij het opstarten als tekstcorrector want het duurt wel een tijdje voordat je opdrachten krijgt. Zelf wilde ik eerst en vooral alles in orde hebben op administratief vlak voordat ik mails ging uitsturen.

Alles wat ik hierboven opnoemde, moest voor mij afgevinkt zijn. Het heeft, denk ik, twee weken geduurd voor het dan eindelijk zover was. Die twee weken leken zo langzaam te gaan, maar achteraf bekeken ging dat toch best snel. Het enige wat ik echt nog moet doen is een boekhouder vinden. Je zou denken ‘nou, dat is niet moeilijk!’ maar… ik wil een boekhouder bij wie ik een goed gevoel heb. Iemand die me ook op persoonlijk niveau ligt, en niet enkel om het zakelijke. Het is voor mij belangrijk een vertrouwensband te kunnen opbouwen als ik samenwerk met mensen en dat wil ik op alle vlakken doortrekken. Dus dat staat nog op het lijstje. We zien wel!

Je moet lef hebben en het tonen ook

Je komt er als zelfstandige – hoofdberoep of bijberoep – niet als je je ‘ballen’ niet toont. Als je geluk hebt, heb je al een aantal contacten. Heb je minder geluk, dan begin je van nul en moet je die nog opbouwen. Bij mij was het laatste van toepassing. Ik had en heb nog een lange weg te gaan als het gaat over contacten leggen. Die eerste mails waarin ik vroeg of mensen interesse hadden in een freelance tekstcorrector waren… spannend. Die grote knop met ‘Verzenden’ zag er zó indrukwekkend en beangstigend uit!

Uiteindelijk heb ik die drempel weggetoverd door in batches te werken. Ik had een lijst met uitgeverijen en ik stelde elke keer drie mails op. Van zodra ze klaar waren voor vertrek, klikte ik drie keer snel op ‘Verzenden’ en… daar gingen ze. Mentaal was de stap gewoon groter dan ik dacht. Uiteindelijk bied je jezelf aan, aan vreemden nog wel. Je weet dat je taal goed zit, maar je hebt voorlopig enkel de cursus om dat te bewijzen.

Hebben ze niet liever iemand met meer ervaring? Ik moet toch íéts kunnen voorleggen? Ga ik zelfs maar een proefopdracht krijgen? Wat als er enkel negatieve reacties binnenkomen? Gaat het me wel lukken? Wat als ik gewoon geen enkele opdrachtgever vind?

En dit zijn nog maar enkele voorbeelden van de dingen die toen continu door mijn hoofd spookten. Helemaal normaal want uiteindelijk zet je een grote stap. De angst om te falen is aanwezig en dat is logisch ook. Eerlijk gezegd… Ik vind dat als je die angst niet hebt, je misschien niet doet wat je echt wilt doen. Het deed me beseffen dat ik mijn avontuur als tekstcorrector echt serieus neem, dat ik het wil doen, dat ik erin wil investeren. Dat zijn belangrijke realisaties die me de weken erna ook motiveerden om door te bijten, om mails te blijven sturen en om zeker niet op te geven.

En toen mocht ik mijn eerste proefopdracht maken

Dat ene mailtje waarin stond dat ik gerust een proefopdracht mocht maken zodat ze me misschien aan hun database konden toevoegen… Nou, dat was eentje waarbij ik nét niet stond te dansen. Ik had al begrepen dat het soms weken of maanden kan duren voordat je een ‘positieve’ reactie krijgt dus het kwam sneller dan verwacht. Je kon me op dat moment wel vergelijken met iemand die alles laat vallen om snel iets anders te gaan doen, want dat was wat ik deed. Het huishouden, mijn zoontje, mijn blog… Alles moest schuiven want die proefopdracht moest en zou ik zo snel mogelijk maken en indienen. Zo gezegd, zo gedaan. (Het is maar goed dat ik op dat moment geen stapel borden in mijn handen had. Die zouden ook vleugeltjes hebben gekregen…)

De eerste betaalde opdracht

Je raadt het al… Mijn eerste, betaalde opdracht volgde de week erna want de uitgeverij was tevreden met mijn proefopdracht! Ik was op dat moment in de zevende hemel want: ‘Wie had dat ooit gedacht?!’ Ik niet! De momenten waarop ik dat gecorrigeerde manuscript mocht inleveren, mijn eerste factuur mocht opmaken en dan uiteindelijk de eerste betaling op mijn bankrekening zag verschijnen? Surreëel, fantastisch en enorm motiverend.

Het grappige is dat ik hetzelfde gevoel nog steeds krijg als er een nieuwe betaling op mijn rekening staat. Ik vraag me af hoelang het gaat duren voordat het niet meer zo’n effect heeft. Hopelijk lang, want elke mentale boost die je kunt krijgen, moet je grijpen en koesteren!

Hoe staat het er ondertussen voor?

Best goed! Het is nu ongeveer twee maanden geleden sinds ik mijn eerste mails naar uitgeverijen stuurde en ik heb twee opdrachtgevers waarvoor ik al enkele manuscripten mocht nakijken. Ik heb mijn break-even bereikt na anderhalve maand, het punt waarop ik het geld dat ik had uitgegeven, had terugverdiend.
Eigenlijk eerder, maar ik tel in mijn eigen berekening de kostprijs van de cursus ook mee. Uiteindelijk was dat de ‘investering’ die het balletje aan het rollen bracht. En ja, op mijn winst moeten er nog belastingen worden betaald, maar je kunt je inbeelden dat het gewoon goed voelt te kunnen verkondigen: ‘Nu verdien ik er echt iets mee!’ En, zoals ze zeggen: ‘The only way is up!‘

Zijn er dingen die je nog wilt weten, maar waar ik niks over heb gezegd?
Wat was voor jou een moment waarop je dacht ‘nu wil ik dít anders en ik ga het doen ook’?
Of wil je bepaalde dingen anders, maar houdt iets je tegen?